Η Ικαρία είναι Ελληνικό νησί του ανατολικού Αιγαίου, που ανήκει στην ομώνυμη περιφερειακή ενότητα Ικαρίας. Πρωτεύουσα και λιμάνι του νησιού είναι ο Άγιος Κήρυκος στη νοτιοανατολική ακτή της νήσου, ενώ δεύτερος αναπτυσσόμενος λιμένας είναι ο Εύδηλος στη βόρεια ακτή. Το όνομά της, το πήρε από τον γιο του Δαιδάλου, Ίκαρο, ο οποίος ξεβράστηκε στις ακτές αυτού του νησιού.

Η τοπογραφία της παρουσιάζει αντιθέσεις, καθώς εμφανίζει καταπράσινες πλαγιές και γυμνούς απότομους βράχους. Το νησί είναι ορεινό στο μεγαλύτερο μέρος του. Διασχίζεται από την οροσειρά του Αθέρα, του οποίου η υψηλότερη κορυφή είναι 1.041 μέτρα. Η πλειονότητα των χωριών χαρακτηρίζονται ορεινά, κάτι που οφείλεται στην ανάγκη προστασίας των κατοίκων από τις πειρατικές επιδρομές στο Μεσαίωνα. Η Ικαρία έχει παράδοση στην παραγωγή ενός δυνατού κόκκινου κρασιού, γνωστού από τον Όμηρο ως «Πράμνειος Οίνος».

Το νησί είναι σε μεγάλο κομμάτι του καλυμμένο από βλάστηση, κουμαριές, πρίνους και πευκοδάση. Υπάρχει αφθονία νερού, ενώ έχει χτιστεί και φράγμα στο Πέζι για συγκράτηση των υδάτων και ύδρευση του νησιού. Στα δυτικά βρίσκεται το δάσος του Ράντη, ένα από τα σπανιότερα χαρακτηριστικά μεσογειακά προϊστορικά δάση. Ιδιαίτερα γνωστός στο πανελλήνιο είναι ο Ικαριώτικος χορός που χορεύεται στα τοπικά πανηγύρια, από τα οποία ευρέως γνωστό είναι της Αγίας Μαρίνας στο χωριό Αρέθουσα, την ημέρα της απελευθέρωσης του νησιού στις 17 Ιουλίου. Τα τελευταία χρόνια τα πανηγύρια έχουν «ξαναγεννηθεί» με την συμμετοχή της νεολαίας αλλά και των επισκεπτών του νησιού τα καλοκαίρια, καθώς είναι ένα από τα στοιχεία της ιδιοτυπίας των Ικαριωτών. Στα Ικαριώτικα πανηγύρια, οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές του χωριού που μαγειρεύουν, σερβίρουν, ενώ η ορχήστρα με κυρίαρχο το βιολί δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον Ικαριώτικο χορό.

Η ατέλειωτη φυσική ομορφιά που κρύβει το νησί της Ικαρίας, δεν περιορίζεται μόνο σε φαράγγια, δάση και βουνά, αλλά εξαπλώνεται και σε υπέροχες παραλίες που χαρίζουν σε κάθε επισκέπτη αξέχαστες στιγμές. Το νησί της Ικαρίας είναι άμεσα συνδεδεμένο για κάθε επισκέπτη με τις παραμυθένιες Σεϋχέλλες, οι οποίες όπως υποδηλώνει και το εξωτικό τους όνομα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις ομώνυμους νήσους του Ινδικού Ωκεανού. Τιρκουάζ νερά, λευκή άμμος και βότσαλα και οι βράχοι από γρανίτη που στέκονται γύρω είναι τα στοιχεία που κάνουν την παραλία αυτή μοναδική.

Στα βόρεια του νησιού, συναντάμε την παραλία Λιβάδι, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στη Μεσακτή και τον Αρμενιστή. Πρόκειται για ένα μέρος με χρυσαφένια άμμο και υπέροχα καταγάλανα νερά, όπου ο επισκέπτης θα βρει beach bar με ξαπλώστρες, αλλά και παροχές για θαλάσσια σπορ. Χαρακτηριστικό είναι το πράσινο που κυριαρχεί σε όλο το τοπίο, αλλά και η φυσική λίμνη που έχει σχηματιστεί.

Ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό είναι αυτό που συναντάει κανείς στον Να, στο τέλος του ποταμού Χάλαρη. Το άγριο φαράγγι για πεζοπορία μετ’ εμποδίων, ο καταρράκτης του φαραγγιού, η φιλοσοφία της φιλικής κοινωνίας του ελεύθερου κάμπινγκ που βρίσκεται εκεί αλλά και τα εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα, συνθέτουν μια εικόνα μαγική.